Το αδιανόητο ενδεχόμενο της φυλακής

Μέσα στον ορυμαγδό όσων συνέβησαν το μοιραίο σαββατοκύριακο ψήφισης του δευτέρου μνημονίου,δεν δώθηκε όση προσοχή θα άξιζε σε μια αποστροφή του κατηγορητήριου-ουρλιαχτού του Ευάγγελου Βενιζέλου προς τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Υπήρχαν άλλωστε και μέσα στο ίδιο το ουρλιαχτό τμήματα πιο πιασάρικα και με υψηλότατη παιδαγωγική αξία για τον νοικοκυραίο τηλεθέατη("Είστε εκπρόσωπος της Ελλάδας της δραχμής,της Ελλάδας της φτώχιας,της Ελλάδας της ταπείνωσης"κτλ.).

Αναφώνησε λοιπόν ο εκπρόσωπος της Ελλάδας του ευρώ,του πλούτου και της περηφάνιας:

"Ευτυχώς δεν ασκείτε εξουσία !Ευτυχώς! Γιατί εάν η νοοτροπία σας περιβληθεί με το κύρος της εξουσίας,θα μας κλείσετε φυλακή". 

Σκανδαλίζεται δηλαδή με την υπόνοια πως, αν η Αριστερά ερχόταν ποτέ στην εξουσία,θα μπορούσε ακόμα και φυλακή να καταλήξει,ενώ το σκανδαλιστικό είναι το αντίθετο: το να  μη θεωρείς  αυτονόητη συνέπεια του αξιώματος σου την αυξημένη σου ευθύνη ,τον αυστηρότερο έλεγχο σου,το φόβο να πάς ακόμα και φυλακή.Γιατί, πράγματι,η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής κάνει κακό στο πολίτευμα,αλλά στη θεωρητικά σωστή αυτή παραδοχή υπήρξε και ο πρακτικός της αντίλογος:το κακό δεν προήλθε απο την ποινικοποίηση αλλά απο την ατιμωρησία,από την βεβαιότητα πως το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να πάψεις να περιβάλλεσαι με το εξουσιαστικό κύρος.

 ...........................................................................................................................................

Δυό χρόνια τώρα ο πολίτης οφείλει να δέχεται τη ραγδαία ανατροπή της ζωής του,υπακούοντας σε έναν πολιτικό λόγο που επικαλείται την αποφυγή μιας ολοένα και μεγαλύτερης καταστροφής.Διεκδικούν το δικαίωμα να ασκούν την πλέον ακραία κοινωνική πολιτική,να αποφασίζουν πως μεγάλη μερίδα εργαζομένων θα αμοίβεται εφεξής με μισθούς απόλυτα μη βιώσιμους,πως μεγάλη μερίδα συνταξιούχων θα λαμβάνει εφεξής συντάξεις μη βιώσιμες,διεκδικούν το δικαίωμα να συνεχίζουν μια πολιτική υπο την οποία διπλασιαστηκαν οι άνεργοι μέσα σε δύο χρόνια,επικαλούμενοι την οριακότητα της κατάστασης απαιτώντας όμως παράλληλα η οριακότητα αυτή να αφορά μόνο εσένα που υφίστασαι τα μέτρα.Εκείνος που τα παίρνει ,μην τυχόν και ακούσει πως και οι δικές του οι συνέπειες θα μπορούσαν ποτέ να είναι αντίστοιχες με την περίσταση.Θα μας κλείσετε και φυλακή;Τόσο συγκλονιστικά αδιανόητο.Ε,δεν είναι.Υπάρχει και η τιμωρία στη ζωή.Και αφού όλοι μαζί σαράντα φορές τη μέρα "καταδικάζουμε τη βία απο όπου και αν προέρχεται",ας μας επιτραπεί να μην καταδικάζουμε και τις φυλακίσεις.Ας αρχίσουμε να ζούμε σε μια χώρα που, εάν και εφόσον συντρέχουν οι συνταγματικές και οι νομιμές προϋποθέσεις, ναι, δεν είναι πέρα απο κάθε φαντασία να οδηγηθούν μια μέρα στο εδώλιο και στην φυλακή οι άνθρωποι που πιστεύουν πως η πολιτική είναι ένα αριστοκρατικό σπορ,στο οποίο μπορείς να παίρνεις τις πιο ακραίες αποφάσεις για εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς να κληθείς να λογοδοτήσεις ποτέ αληθινά για αυτές.

δανεισμένο απο το UNFOLLOW Μαρτίου.

Φλωροκάπη  Μαρία