Μάχη με το χρόνο δίνουν κυρίως όσοι είναικαρκονοπαθείς, ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, αλλά και όσοι πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας, καθώς αγωνιούν για το πότε θα μπορέσουν να βρουν τα απαραίτητα φάρμακα που δεν θα τους φέρουναντιμέτωπους με το θάνατο.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία της 35χρονης της Αναστασίας Δ. στην εφημερίδα «Το Έθνος της Κυριακής» που κάνει χημειοθεραπείες εδώ και τρεις μήνες, ενώ ο καρκίνος έχει ήδη κάνειμετάσταση στο ήπαρ.«Αναζητώ τον τελευταίο ένα μήνα σε όλα τα ογκολογικά νοσοκομεία τα δύο πανάκριβα φάρμακα που χρειάζομαι για τη θεραπεία μου. Είναι το Abraxan που κοστίζει 2.000 και το Avastin που κοστίζει περίπου 3.000 ευρώ. Μου λένε ότι δεν υπάρχουν και ότι πρέπει να πάω σειδιωτική κλινική. Σημειώνουν μάλιστα στη συνταγή την ένδειξη Στερείται. Οπότε πάω από φαρμακείο σε φαρμακείο, για να το αγοράσω και αν δεν το βρω, θα πρέπει να βρω έναν φαρμακοποιό που να έχει τη δυνατότητα να το παραγγείλει και να μου το εξασφαλίσει.
Σε κάθε περίπτωσημ παραλαμβάνω τα φάρμακά μου με καθυστέρηση. Πρέπει να πληρώνω και κάποια άλλα έξοδα, συνχές εξετάσεις, γι’ αυτό χρειάζομαι κάθε μήνα περίπου 7.000 ευρώ. Το φαρμακείο θέλει μετρητά«.
Η ίδια συνεχίζει: «Πρόσφατα μου κόψανε την αναπηρική σύνταξη των 500 ευρώ. Έχωαναπηρία 80% και είναι το μοναδικό μου εισόδημα. Ωστόσο, επειδή μετά τις πρόσφατες εξαγγελίες οφείλουν να διαχωρίσουν τους πραγματικούς από τους εικονικούς αναπήρους, μάς καλούν να περάσουμε ξανά από επιτροπές«.
Μέχρι στιγμής της δανείζουν χρήματα οι συγγενείς της, που δεν ξέρει πότε θα είναι σε θέση να τους τα ξεπληρώσει.
«Τελευταία αδυνατούσαν και οι ίδιοι να ανταπεξέλθουν οικονομικά, με αποτέλεσμα να δανείζονται για λογαριασμό μου από φίλους και γνωστούς, ώστε να παίρνω φάρμακα έγκαιρα και να μη χάσω μεγάλο χρονικό διάστημα από τη θεραπεία μου»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου