"ΤΟ ΚΑΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ"....Παραμμυθι χωρις δρακο.

Από το ξεκίνημα της κρίσης η κυβέρνηση με τους εντολοδόχους τους βλ Τρόικα φρόντισαν να ρίξουν τα βέλη τους στην θεωρητικά πιο τρωτή κοινωνική ομάδα τους δημοσίους υπαλλήλους δημιουργώντας παράλληλα ένα κλίμα αντιπάθειας προς αυτούς και το Δημόσιο τομέα γενικότερα εφαρμόζοντας όπως συνηθίζουν το σύστημα διαιρει και βασίλευε με ομολογουμένως μεγάλη επιτυχία.
Ήταν άλλωστε κοινό μυστικό στην Ελλάδα το βόλεμα μέσο μπάρμπα στην Κορώνη μόνο που κατάφεραν οι «επιστήμονες» πολιτικοί μας να μην κυνηγιέται ο μπάρμπας δηλαδή οι ίδιοι αλλά αυτοί τους οποίους βόλεψαν και μαζί τους όλους τους υπολοίπους.


Φυσικά τα πυρά δεν άργησαν να στραφούν κατά όλων των υπολοίπων με κορωνίδα του προβλήματος όμως το ΔΗΜΟΣΙΟ το οποίο είναι το μεγαλύτερο αναλογικά της Ευρώπης , με υψηλα αμειβόμενους κλπ. Όπως αναφέρουν τα εγχώρια παπαγαλάκια.

Κάνοντας μια προσπάθεια να δει κανείς πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχει τελικά αυτή η χώρα βρίσκεται σε νούμερα τα οποία σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν την εικόνα που έχουμε για το δημόσιο.
Σύμφωνα με την έκθεση ΟΑΣΑ το ελληνικό δημόσιο το 2008 αναφέρει ότι έχουμε 390.000 δημοσίους υπαλλήλους σε κατ αντιστοιχία ποσοστό 7,9 με μέσο όρο στην Ευρώπη το 15%.

Το κακό με αυτήν την έκθεση είναι ότι λογιζει ως Δ.Υ μόνο όσους απασχολούνται στην Γενική Κυβέρνηση και όχι στο ευρύτερο δημόσιο τομέα , ένα πιο αξιόπιστο νούμερο είχαμε την ευκαιρία να έχουμε με την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων η οποία θα έδειχνε το μέγεθος του «προβλήματος» την ρίζα όλων των κακών που ταλαιπωρεί την χώρα μας και ο αριθμός είναι 625.738 άνθρωποι, σε αυτούς περιλαμβάνονται οι στρατιωτικοί τα σώματα ασφαλείας και οι κληρικοί.

Κοστος δημοσιου τομεα στην Ευρωπη

ωρες εργασιας στην Ευρωπη

ο αριθμός απέχει από το 1,5 εκατομμύριο που υποστήριζαν κάποιοι πως είναι ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα.

Θα μπορέσει τώρα κάποιος να υποστηρίξει ότι ακόμα και αυτό το νούμερο είναι μεγάλο , ας δούμε όμως τι γίνεται στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή ένωση.

Γερμανία περίπου 6% (αφαιρουμένων των στρατιωτών και όσων μισθοδοτούνται έμμεσα από το δημόσιο)!!!!!(http://www.unikonstanz.de/bogumil/kuhlmann/Download/KuhlmannRoeber1.pdf)
Αγγλία δημοσιοι υπάλληλοι 5.634.000 πληθυσμός περίπου 50.000.000 ποσοστό 10%!!!!!ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΤΟ 10% ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ!!! (http://www.statistics.gov.uk/articles/nojournal/PSE_final.pdf)

ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥ ΟΟΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ.


Table 1: Ranking public employment shares in the EU17, US and Japan
Country Publ. Empl. Share in 2002

1. Sweden 30.0
2. Denmark 29.0
3. Finland 22.4
4. France 21.2
5. United Kingdom 17.8
6. Portugal 17.0
7. Belgium 16.8
8. Luxembourg 14.9
9. Czech Republic 14.8
10. United States 14.7
11. Italy 14.4
12. Spain 13.0
13. Austria 12.2
14. Poland 12.1
15. Greece 11.4
16. Ireland 11.0
17. Netherlands 10.7
18. Germany 10.2
19. Japan 8.1
Source: OECD (2003a) (http://129.3.20.41/eps/pe/papers/0507/0507011.pdf)

Όπως μπορεί να αντιληφτεί κανείς το δημόσιο το οποίο παρουσιάστηκε ως η αρχή του κακού δεν είναι τόσο μεγάλο όσο προσπάθησαν εντέχνως να παρουσιάσουν και ο μύθος πολλαπλασιαζόταν από στόμα σε στόμα και να περάσει στην συνείδηση του κόσμου ως γεγονός.

Και κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά νέα καθώς γεγονός παραμένει η δυσλειτουργία του δημοσίου τομέα κυρίως λόγο του κακού καταμερισμού των δημοσίων υπαλλήλων ώστε να βολευτούν τα «δικά μας παιδιά» σε καλές θέσεις κοντά στον τόπο κατοικίας , για αυτόν τον σκοπό δημιουργήθηκαν φορείς χωρίς κανένα σκοπό όπως το παράδειγμα φορέα για λίμνη που λειτουργεί ακόμα ενώ έχει αποξηρανθεί και πολλά άλλα.

Το δεύτερο κατά την γνώμη μου μεγάλο πρόβλημα του δημοσίου τομέα αλλά και του κράτους εν γένει είναι η ατιμωρησία που κυριάρχησε για πολλά χρόνια καθώς και ο μη έλεγχος της αποδοτικότητα , παρουσίας κλπ των υπαλλήλων κάτι που είχε ως συνέπεια να κυριαρχήσει η άποψη του δεν κάνω τίποτα αφού δεν κάνει κανένας άλλος (όχι σε όλους του υπαλλήλους).

Σε αυτό το κομμάτι έρχονται οι ευθύνες των συνδικαλιστικών οργάνων που όπως μαθαίνουμε ακόμα και σε πειθαρχικές περιπτώσεις επίορκων υπαλλήλων που περνούσαν ΕΔΕ ψήφιζαν κατά 99% υπέρ της αθωότητας πιστεύοντας πως με αυτόν τον τρόπο βοηθούσαν τον κλάδο τους.
Θα πρέπει ο συνδικαλισμός να εναρμονιστεί με τα σημερινά δεδομένα να γίνει πιο ευέλικτος και να κατανοήσει πως μόνο κακό κάνει στον εκαστοτε κλάδο υποστηρίζοντας ανθρώπους που δεν κατανοούν ότι ο ρόλος τους στο δημόσιο είναι η όσο καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη και μόνον αυτή.

Αυτά για να καταλάβουμε πως οι πολιτικοί μας χειραγωγούν την κοινή γνώμη λοιδορώντας όποιον κλάδο τολμά να σηκώνει κεφάλι διεκδικώντας τα αυτονόητα.

Σ.Μ