Τα φώτα έσβυσαν. Μαυρισμένα έμειναν τα λαμπόγιαλα.
Κι όσα ακόμα είναι αναμμένα χαμηλώνουν. Έρχεται ο φόβος
Φυλάγονται μην τα δει και φυσήξει δυνατά άνεμος κακός
Έξω σκοτάδι πίσσα. Εκεί γύρω τριγυρνάνε τ' αγρίμια
Έκεί έξω, σαν έρχεται ο φόβος που φέρνουν τα σκοτάδια
Κι εσύ ακόμα ψάχνεις τις χαλασμένες γκαζόλαμπες
Μένεις, να τις δώσεις φως απ΄το κερί της ψυχής σου
Εκεί με το φως σου να τρεμοπαίζει, έξω στα σκοτάδια, που τριγυρνάν τ' αγρίμια.
Αλήθεια, τι βίτσιο κι αυτό, Είσαι τρελός ή δεν ξέρω τι άλλο να πω
Να θέλεις να φωτίσετε τον τόπο. Και να το φωνάζεις στους κουφούς
Εκεί γύρω τριγυρνάν τ' αγρίμια κι εσύ δεν φεύγεις, αλλά συνεχίζεις
Άλλοι σφαλίστηκαν στα σπίτια κλειδαμπαρωμένοι κι άλλοι έφυγαν
Είναι θλιβερό εκεί κατά το λιόγερμα, όταν αρχίζει το λυκόφως
Να βλέπεις τους άλλους σε πανικό να τρέχουν να σωθούν από το φόβο
Τρελή φυγή, να σώσουν το τομάρι. Φυγή αλλά για πού. Και έρχεται το σκοτάδι.
Φυγή εκεί έξω στα σκοτάδια που τριγυρνάν τ' αγρίμια
Και είναι τραγικό να βλέπεις τον άλλο, να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί
Και είναι τραγικό να βλέπεις τον άλλο, να μη γυρίζει πίσω του να δει
Ίσως μη δει τα συντρίμια που πληγώνουν
Ίσως μη δει τις Ερινύες γι αυτούς που εγκατέλειψε
Να τρέχει. Μόνο να τρέχει
Χωρίς να πει μιλιά και χωρίς ένα λόγο Μόνο για να σωθεί.
Νομίζοντας δεν φαίνεται, σβύνοντας τη γκαζόλαμπα
Χωρίς άλλο νοιάξιμο, ξεχνώντας ακόμα και το άρωμα αγάπης, που είναι η θυσία
Εκεί έξω και μακριά στα σκοτάδια, τριγυρνούν τα αγρίμια
Εκεί έξω στο λυκόφος έτρεχε αυτός ο άλλος να σώσει το τομάρι του
Κι όταν ήρθε το σκότος, χωρίς όνειρα, χωρίς νοιάξιμο για άλλους
Αυτός με το τομάρι του, ήταν μαζί με τα αργίμια που φέρνουν τα σκοτάδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου