ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΤΟΥΤΟΥΝΤΖΙΔΟΥ : ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ : Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ "ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ"

Όπως συχνά λέγεται ότι εξαιτίας της κρίσης η κοινωνία υπέστη βίαιη ωρίμανση, έτσι και το κόμμα μας "βίαια" μετέβη από την ασφάλεια της θεωρίας των ιδεολογικοπολιτικών τοποθετήσεων, στην εφαρμογή της πολιτικής και την αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων μετά τη νίκη του στις εκλογές.

Κι εκεί βέβαια βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της Ευρώπης,των συσχετισμών,των εκβιασμών με όλες εν πάση περιπτώσει "τις πραγματικότητες".

Και δεν ταυτίζω φυσικά αυτό που εννοώ μ' εκείνο που λέγεται απ' την πλευρά της αντιπολίτευσης για το ΣΥΡΙΖΑ, "την επιστροφή στο ρεαλισμό", γιατί για εκείνους "ο ρεαλισμός" είναι η μοναδική πολιτική που υπηρετούσαν χωρίς καμιά παρέκκλιση, χωρίς καμιά αμφιβολία για την ορθότητά της και γι' αυτό και χωρίς καμιά αντίδραση για την ανατροπή της.

Πιστεύω λοιπόν ότι δε βρέθηκε κατάλληλα προετοιμασμένο το κόμμα σε όλες τις βαθμίδες των οργάνων του, να καταθέσει προτάσεις,να προτείνει λύσεις, στελεχιακό δυναμικό ικανό, έντιμο και όχι απλά του κομματικού σωλήνα.


Σαφώς υπήρξαν φωτεινές εξαιρέσεις,όπως το κίνημα της Αλληλεγγύης που στηρίχτηκε-όχι σε όλες τις περιπτώσεις-από συντρόφους και αποτέλεσε βασικό πυλώνα δράσης του κόμματος με την πολύτιμη συμβολή του πανελλήνιου δικτύου "Αλληλεγγύη για όλους".

Γι αυτό και προχώρησαν οι δομές του σε σπουδαία αποτελέσματα και σε κινηματικό επίπεδο και όσο αφορά προτάσεις τους σε θέματα επιβίωσης,κάλυψης των κενών του κράτους πρόνοιας,αλλά και σε προτάσεις για την εργασία και την οικονομία.
Εδώ να επισημάνω τη βοήθεια που προσφέρουν στην υλοποίηση των προγραμμάτων για την ανθρωπιστική κρίση αλλά και την εμπιστοσύνη του ίδιου του Υπουργείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης στις δομές με τη συνεργασία του μαζί τους, ώστε να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο η πολύτιμη εμπειρία τους.


Αυτό αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για το πόσο θα ωφελούσε την τωρινή κυβέρνηση,το κόμμα, το κίνημα,να δούλευαν πραγματικά επιτροπές,τμήματα,υπεύθυνοι,συνυπεύθυνοι,και σε επίπεδο τοπικών οργανώσεων και σε επίπεδο κεντρικό.

Εξηγεί ως ένα βαθμό και την απόστασή μας απ' την κοινωνία αλλά και την αντίφαση από την επιρροή των οργανώσεών μας στις τοπικές κοινωνίες που είναι σαφώς χαμηλότερη από τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ.Εξηγεί όμως και την απόσταση μεταξύ μας μια που αυτή πραγματικά θα μίκραινε αν επιδιώκονταν με τη λογική της επικοινωνίας και της συνεργασίας ανάμεσά μας για την παρέμβασή μας στην κοινωνία και όχι για τη συντήρηση συσχετισμών και την επεξεργασία των μηχανισμών.


Και για να γυρίσω στη συνεδρίαση της ΚΕ παρατηρώ τις ίδιες αντιφάσεις: σα να μην άλλαξε τίποτε από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας,σα να μην έγινε διαπραγμάτευση,χωρίς καμιά διάθεση ανάληψης της παραμικρής ευθύνης από άλλα στελέχη μας, είτε από κοινοβουλευτικούς.

Κυρίως όμως σα να μην αντιλαμβανόμαστε τον άμεσο προβληματισμό των ανθρώπων έξω να συνεχίσουν τη ζωή τους με τους στοιχειώδεις όρους , που είναι υποχρεωμένη βέβαια κυρίως μια κυβέρνηση να εξασφαλίσει αλλά που αποτελούν και τα πραγματικά και μοναδικά επίδικα για όλους μας αυτή τη στιγμή. 

Σ' αυτά οφείλουν να σκύψουν και το κόμμα και η κοινοβουλευτική ομάδα ώστε να τα επιλύσουν όχι με θεωρητικές αναλύσεις αλλά δουλεύοντας με συγκεκριμένες προτάσεις , με σχέδιο,με τον καλύτερα δυνατό προγραμματισμό και προετοιμασία. 

 Ακόμη κι αν διαφωνούμε με την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης, ως "πρώτη φορά Αριστερά" οφείλουμε να αναζητήσουμε απαντήσεις καταρχήν για όσα σοβαρά αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους οι πολίτες και ταυτόχρονα να δουλέψουμε σχέδια άρσης όσο το δυνατό των αδικιών και παρενεργειών του μνημονίου με ισοδύναμα που συνάδουν με την πολιτική μας αντίληψη και ιδεολογία αλλά και απεμπλοκής απ' τα μνημόνια. 

Να ξεφύγουμε από τη ραστώνη της κριτικής και της αυτοεπιβεβαίωσης και να δουλέψουμε για την εφαρμοσμένη πλέον πολιτική.

" Έχεις τα πινέλα,έχεις τα χρώματα,ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα"λέει ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης.

Με αυτούς τους όρους και η ενότητα, που κάποιοι τουλάχιστον πραγματικά ποθούν μέσα από ένα συνέδριο ,δε θα είναι επίπλαστη,εφόσον η συγκολλητική ουσία μεταξύ μας δε θα είναι η επιβίωση των κομμάτων μέσα στο κόμμα,ούτε η ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών αλλά η προσπάθεια να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας,να επανακαθορίσουμε στόχους, διατηρώντας την αριστερή μας φυσιογνωμία μέσα στους αρνητικούς για μας συσχετισμούς , συνεχίζοντας τον αγώνα μας να τους αλλάξουμε, έχοντας όμως πάντοτε στραμμένο το βλέμμα στην κοινωνία και τα προβλήματά της.

Κι αν όλ' αυτά φαίνονται ουτοπικά "γιατί κάπως έτσι λειτουργούν τα κόμματα και σ'όποιον αρέσει",ας ανοίξουμε ήδη την αριστερή παρένθεση και ν΄αράξουμε μέσα σ'αυτή...