ΜΙΧΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ : Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ , ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Το 3^ο  μνημόνιο για την Ελλάδα αποτελεί γεγονός μετά από την συνεδρίαση παρωδία της Βουλής της 14^ης Αυγούστου.

Η ανάλυση των όσων συνέβαλαν στην αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ στο διαπραγματευτικό κομμάτι αποτελεί βασική προϋπόθεση για τον σχεδιασμό της επόμενης μέρας.

 Η αποτίμηση όμως των στρατηγικών λαθών που έγιναν δεν μπορεί να αποτελεί ένα συνεχές αυτομαστίγωμα για το ΣΥΡΙΖΑ σε μια περίοδο που οι ανάγκες της χώρας και του λαού μας για διαρθρωτικές αλλαγές και αντισταθμιστικά μέτρα που θα συμβάλουν στην μείωση των οικονομικών βαρών είναι επιτακτικές.

Το 2010 από το Καστελλόριζο ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ανακοινώνει την είσοδο της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης.

Το πρώτο μνημόνιο γεννιέται ως επιστέγασμα χρόνων διαπλοκής , κακοδιαχείρισης και σκανδάλων.

Παρά το ότι η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν καταγγείλει στο παρελθόν τα φαινόμενα σήψης που παρουσίαζε το πολιτικό μας σύστημα  από το 2010 και μετά επιλέγει λανθασμένα να βγάλει από το κάδρο τα γενεσιουργά αιτία του μνημονίου.

Στα 5 χρόνια που μεσολάβησαν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να καταγγείλει σαθρές δομές και παγιωμένες παλαιοκομματικές τακτικές στο εσωτερικό της χώρας και επικεντρώνει τα πυρά του  στις συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης θεωρώντας πως θα υποχωρήσουν υπό την απειλή ενός grexit.

Ως αποτέλεσμα η καλλιέργεια μιας υπέρμετρης αισιοδοξίας και μεγάλων προσδοκιών για παράδοση άνευ όρων των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων απέναντι στην ανάγκη των λαών του ευρωπαϊκού νότου για οικονομικές ανάσες και τερματισμό της λιτότητας.

Τα αποτελέσματα της 5μηνης διαπραγμάτευσης είναι γνωστά , η απειρία , οι ανεδαφικές φιλοδοξίες ,οι διαφορετικές προσεγγίσεις της διαπραγματευτικής ομάδας ,η έλλειψη συμμαχιών απ’οπου και αν αναζητήθηκαν ,  η χαρακτηριστική καθυστέρηση λόγω και της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ να δεχτεί οποιαδήποτε συμφωνία είναι μερικά μόνο από τα λάθη.

Σήμερα όμως η χώρα έχει ανάγκη να κυβερνηθεί , τα εσωκομματικά προβλήματα και οι ιδεολογικές αναζητήσεις ουδόλως απασχολούν τους πολίτες.

 Και αν για ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ η συμφωνία αποτελεί ούτε λίγο ούτε πολύ προδοτική ενέργεια δεν δείχνει να συμβαίνει το ίδιο για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας που αντιλαμβάνεται το διακύβευμα όσο και για την ευρωπαϊκή αριστερά που βλέπει τις προοπτικές που ανοίγονται από το ρήγμα στο γερμανογαλλικό άξονα και την διεθνοποίηση της αδιέξοδης λιτότητας στον ευρωπαϊκό νότο.

 Μέσα σε αυτό το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον της κυριαρχίας των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάστηκε να οπισθοχωρήσει για να ανασυγκροτηθεί υπό την απειλή μιας άτακτης χρεοκοπίας και κούρεμα των καταθέσεων , ακόμα και αν επρόκειτο για μια καλοστημένη μπλόφα κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει πως η εμμονή ορισμένων κύκλων στην ΕΕ να τελειώνουν με την κυβέρνηση της αριστεράς δεν θα αποτελούσε ισχυρό κίνητρο για να οδηγήσουν τον ελληνικό λαό στην βίαιη φτωχοποίηση.

Η συμφωνία δεν θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο υπεράσπισης για την κυβέρνηση , οι προσπάθειες όμως του παλιού κομματικού προσωπικού της χώρας σε συνεργασία με τα ΜΜΕ της διαπλοκής της εξίσωσης του μνημονίου και των λαθών των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ  με τα εγκληματικά μνημόνια και τα 30 χρόνια διαπλοκής από  ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν μπορούν να μένουν αναπάντητες.

Το 3^ο μνημόνιο συγκρίνεται από πολλούς λανθασμένα τόσο με το Mail Χαρδούβελη όσο και με το δημοψηφικό πακέτο Γιούνκερ , οι διαφοροποιήσεις υπάρχουν τόσο στους χρονικούς ορίζοντες που αφορούν όσο και στις χρηματοδοτικές ανάγκες που καλύπτουν ενώ το αναπτυξιακό πακέτο και η ελάφρυνση του χρέους αποτελούν κλειδιά για την οριστική έξοδο από αυτά.

Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να περάσει ψήγματα ίσως , ουσιαστικά όμως μέτρα που δημιουργούν υπό προϋποθέσεις προοπτικές οριστικής εξόδου από την κρίση.

Τα χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα που πέτυχε η κυβέρνηση είναι ίσως το πιο τρανταχτό κέρδος , λιγότερα κατά 11% μειώνουν τα μέτρα κατά 20 δις ευρώ και δίνουν την ευκαιρία στην κυβέρνηση να πετύχει τους στόχους αναδιανέμοντας τα κέρδη υπέρ των λαϊκών στρωμάτων.

Η αποφυγή της εκχώρησης των κόκκινων δανείων σε distress funds (γεράκια) και η προστασία της πρώτης κατοικίας για το 2015 με προοπτική για ρύθμιση των κόκκινων δανείων.

Στο κομμάτι των εργασιακών σχέσεων οι υποχωρήσεις της κυβέρνησης από τις προγραμματικές δεσμεύσεις είναι αδιαμφισβήτητες ιδιαίτερα στο θέμα του κατώτατου μισθού ο οποίος θυμίζουμε είχε μειωθεί στα 586 στο προηγούμενο μνημόνιο , ταυτόχρονα όμως πετυχαίνει την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων.

Η επαναφορά της αργίας της Κυριακής για τα καταστήματα.

 Ο ΑΔΜΗΕ και η ¨μικρή ΔΕΗ¨ παραμένουν υπό δημόσιο έλεγχο ενώ σημαντικό είναι πως η νέα συμφωνία δεν διέπεται από το αγγλικό δίκαιο.

 Το σημαντικότερο κέρδος όμως παραμένει ο χρόνος που κέρδισε η κυβέρνηση με μια χρηματοδότηση που καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της χώρας , δίνει αναπτυξιακό πακέτο ύψους 35 δις όταν η 5η αξιολόγηση αφορούσε χρηματοδότηση 7 δις με παρόμοια μέτρα.

Δυο από τα μεγάλα αγκάθια της συμφωνίας είναι το αγροτικό και το συνταξιοδοτικό.

Τα δυσβάσταχτα μέτρα για τους αγρότες και ιδιαίτερα για τους μικρούς καλλιεργητές δείχνουν την στρεβλή αντίληψη των «εταίρων» για την ελληνική πραγματικότητα και τις δυνατότητες ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας μέσο της τόνωσης του πρωτογενούς τομέα.

Άμεσα η κυβέρνηση οφείλει να βρει τα αντισταθμιστικά μέτρα για την ενίσχυση των αγροτικών παραγωγών , την αύξηση του αγροτικού εισοδήματος , την καταπολέμηση των καρτέλ και την διάθεση της παραγωγής.

Από την άλλη το ασφαλιστικό πρόβλημα είναι ελληνικό και έχει ονοματεπώνυμο(α) , ΠΑΣΟΚ – ΝΔ ,  χρηματιστήριο , psi και χρόνια κακοδιαχείρισης συνεπικουρούμενα από την αύξηση της ανεργίας και της ανασφάλιστης εργασίας θα έφερναν αργά η γρήγορα την ανάγκη για μέτρα ορισμένα από τα οποία έπρεπε να είχαν παρθεί χρόνια πριν πχ ορισμένες κατηγορίες πρόωρων συντάξεων , υπερβολικά υψηλές συντάξεις.

Στο εσωτερικό της χώρας τα δείγματα της έως τώρα διακυβέρνησης δεν είναι αντιπροσωπευτικά των όσων θα ήθελε , θα μπορούσε και θα έπρεπε να κάνει , παρόλα αυτά πινελιές της διαφορετικής αντίληψης έχουν δοθεί.

Η μεγάλη μάχη όμως για την αριστερά που θέλει να παλέψει στην πράξη θα δοθεί απέναντι στην εγχώρια διαπλοκή , το ευτύχημα ίσως για τον ΣΥΡΙΖΑ που ανέλαβε εν γνώσει του το τιμόνι στην πιο δύσκολη στιγμή της μεταπολίτευσης είναι πως στα αμπάρια του «πλοίου» βρίσκονται τρωκτικά που αφού κατέφαγαν  τον πλούτο της χώρας απειλούν να την βυθίσουν ή να επιστρέψουν στο φαγοπότι.

Είναι στο χέρι της κυβέρνησης να χτυπήσει τα τρωκτικά , ο πόλεμος ενάντια στην διαπλοκή πρέπει να είναι αμείλικτος ενώ ήδη 100αντεδες υποθέσεις από λίστες , σκάνδαλα και μεγαλοκαταθέτες φτάνουν στους εισαγγελείς και  το χτύπημα στα κανάλια της διαπλοκής αποτελεί πλέον και «μνημονιακη» υποχρέωση.

Στο χτύπημα της διφθοράς εκτός από το ηθικό κομμάτι βρίσκεται ίσως το κλειδί για την αλλαγή του μνημονίου , την στήριξη των λαϊκών στρωμάτων με εύρεση αντισταθμιστικών μέτρων όπως προβλέπει η συμφωνία.

Χάθηκε μέσα από την συμφωνία μια μάχη κερδήθηκε όμως  χρόνος που χρειάζεται η κυβέρνηση και η χώρα για να μείνει ζωντανή και να διεκδικήσει ηγετικό ρόλο στις αλλαγές συσχετισμών στην Ε.Ε.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ οφείλουμε να ομολογήσουμε την έλλειψη εναλλακτικής πρότασης σε αυτή την χρονική συγκυρία και να παλέψουμε  για να γίνουν τα όνειρα μας πραγματικότητα , να μην αφεθούμε στην μοιρολατρία , να μην μείνουμε  προσκολλημένοι σε θεωρητικές αναλύσεις και ιδεοληψίες .

Η διαδρομή άλλαξε ο προορισμός όμως παραμένει ίδιος και εφικτός και σε αυτό δεν θα κάνουμε βήμα πίσω , αν χρειαστεί να «λερώσουμε» τα χέρια μας , να απολέσουμε την ιδεολογική καθαρότητα αλλά στο τέλος να νικήσουμε ή να νικηθούμε δίνοντας την μάχη , γιατί τελικά η αριστερά θα κριθεί στα δύσκολα και αν έχουμε μάθει σε ήττες δεν σταματάμε ποτέ να σχεδιάζουμε την επόμενη μάχη ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ.

Μίχος Χ. Στέργιος