Τα παραπάνω λόγια ειπώθηκαν από χείλη γυναικών που βίωσαν κακοποίηση, και δεν ήταν οι μόνες. Οπως μας ενημέρωσε η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες η γραμμή SOS 15900, που έχει δημιουργηθεί ειδικά για την άμεση συμβουλευτική υποστήριξη των γυναικών θυμάτων βίας, δέχθηκε 7.676 κλήσεις και 53 ηλεκτρονικά μηνύματα.
Οι αριθμοί μιλάνε μόνοι τους για όλα όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών. Η βία, δυστυχώς, έχει πολλά πρόσωπα. Δεν είναι µόνο σωματική, είναι και σεξουαλική και συναισθηματική.
Από τα στοιχεία που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα στη γραμμή 15900 «βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η βία είναι διάχυτη σε όλη την κοινωνία, ανεξαρτήτως οικογενειακής ή οικονομικής κατάστασης, κοινωνικής τάξης, εθνικότητας ή μορφωτικού επιπέδου. Σύμφωνα με όλους τους διεθνείς οργανισμούς, αυτό είναι αποτέλεσμα της άνισης σχέσης μεταξύ των δύο φύλων» σχολιάζει η κυρία Δώρα Κατσιβαρδάκου, διευθύντρια Κοινωνικής Πολιτικής της Γ.Γ. Ισότητας των Φύλων, μιλώντας στην «Espresso της Κυριακής».
ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ
Στην ελληνική νομοθεσία δεν υπάρχει ο όρος «βία κατά των γυναικών». Μάλιστα, η μόνη περίπτωση που ο Ποινικός Κώδικας αναφέρεται στη σεξουαλική βία είναι ο βιασμός.
Το 2006 ψηφίστηκε για πρώτη φορά ο Νόμος 3500 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, όπου «απαγορεύεται η άσκηση βίας κάθε μορφής μεταξύ των μελών της οικογένειας».
Ο νέος νόμος θεσπίζει βαρύτερες ποινές για πράξεις που ήδη τιμωρεί ο Ποινικός Κώδικας, όταν αυτές τελούνται στο οικογενειακό περιβάλλον αλλά και στη μόνιμη συντροφική σχέση.
Η «αθέατη βία», όπως ονομάζεται η βία μέσα στο σπίτι, εξακολουθεί να αποτελεί μια σιωπηλή πτυχή της καθημερινής ζωής πολλών γυναικών και φαινόμενο με αυξητικές τάσεις. Λίγες είναι κάθε φορά εκείνες οι γυναίκες που βρίσκουν το θάρρος και τη δύναμη να μιλήσουν για ό,τι τους συμβαίνει.
ΓΡΑΜΜΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝΑΣ
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η ενδοοικογενειακή βία ήταν «ιδιωτική» υπόθεση και οι κρατικοί φορείς δεν είχαν ούτε τη δύναμη αλλά ούτε και τη θέληση να επέμβουν.
Η Γενική Γραμματεία Ισότητας, που υπάγεται στο υπουργείο Εσωτερικών, είναι ο πρώτος φορέας που ασχολήθηκε με το θέμα της βίας κατά των γυναικών δημιουργώντας το 1989 το πρώτοΣυμβουλευτικό Κέντρο Κακοποιημένων Γυναικών, το οποίο στελεχώνεται από κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους και νομικούς.
Από το 1993 σε συνεργασία με τον δήμο Αθηναίων λειτουργεί Ξενώνας Κακοποιημένων Γυναικών. Οπως μας εξήγησε η κυρία Δώρα Κατσιβαρδάκου, «η διεύθυνση και το τηλέφωνο του ξενώνα είναι απόρρητα. Καμία γυναίκα δεν μπορεί να έρθει σε απευθείας σύνδεση με τον ξενώνα παρά μόνο μέσω του Γραφείου Ισότητας του δήμου Αθηναίων, γιατί ο σκοπός του ξενώνα είναι να φιλοξενήσει τις γυναίκες την ώρα της κρίσης και να τους εγγυηθεί ασφάλεια και προστασία. Από τη γραμμή SOS 15900 δεν έχουμε follow up για το τι γίνεται μετά, ακριβώς γιατί οι γυναίκες που καλούν διατηρούν την ανωνυμία τους».
Το 15900 λειτουργεί επί 24ώρου βάσεως καθημερινά. Τη γραμμή στελεχώνουν ψυχολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες που παρέχουν άμεση βοήθεια σε έκτακτα και επείγοντα περιστατικά βίας.
Οπως δείχνουν τα στοιχεία που κατέγραψε το 15900, η βία δεν είναι θέμα μορφωτικού επιπέδου, αφού μόλις το 0,2% των γυναικών που έχουν υποστεί κακοποίηση είναι τυπικά αναλφάβητες. Διαπιστώνουμε επίσης ότι έχει αυξηθεί η βία ενάντια σε άτομα με φυσική αδυναμία.Εγιναν 3.510 καταγγελίες από κακοποιημένες συζύγους, εκ των οποίων το 62% είναι και μητέρες.
«Η ανέχεια ωστόσο και η κρίση μπορούν να επιδεινώσουν κάποιες κακές συνθήκες, πολλαπλασιάζοντας τα περιστατικά κακοποίησης μέσα στην κακοποιητική σχέση» επισημαίνει η κ. Κατσιβαρδάκου.
Διστάζουν να μιλήσουν τα θύματα
«Υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι για τους οποίους μια κακοποιημένη γυναίκα διστάζει να αποκαλύψει όσα βιώνει κάθε φορά που κλείνει η πόρτα του σπιτιού της. Η ντροπή, οι ενοχές ότι μπορεί το λάθος να είναι δικό της, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, ο φόβος για το μέλλον και η έλλειψη χρημάτων λειτουργούν αποτρεπτικά. Πολλές γυναίκες ωστόσο παραμένουν δίπλα σε αυτόν που τις κακοποιεί, επειδή τον αγαπούν και πιστεύουν ότι κάποια στιγμή θα αλλάξει. Και φυσικά, ο πιο σημαντικός λόγος που κρατά εγκλωβισμένες τις περισσότερες γυναίκες-θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι το “καλό” των παιδιών» εξηγεί η δόκτωρ Σμαρούλα Παντελή, ψυχολόγος.
Οπως εξηγεί η κυρία Δώρα Κατσιβαρδάκου, διευθύντρια Κοινωνικής Πολιτικής της Γ.Γ. Ισότητας των Φύλων, «τα παιδιά βιώνουν είτε έμμεσα είτε και άμεσα μερικές φορές τη βία. Το αίσθημα αδυναμίας λόγω της χρόνιας κακοποίησης της γυναίκας να προστατεύσει το εαυτό της επεκτείνεται και στα παιδιά της. Δεν είναι αδιάφορη, αλλά φοβισμένη και αδύναμη. Αν δεν είναι οικονομικά ανεξάρτητη, τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Το διαζύγιο είναι προτιμότερο. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά αλλά και η γυναίκα θα βγουν από ένα νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον» καταλήγει.
Γράφει η Σοφία Διγενή-Κολιοτάση για την εφημερίδα «Espresso»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου