Θα μας πάρουν και τον "καναπέ"

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΑΣ.

Γίναμε πολύ παρτάκηδες στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Ευμάρεια, στον βαθμό του εφικτού. Τα κόμματα σου δίνανε δουλειά, οι τράπεζες χρήμα και τα πολυκαταστήματα εύκολες προσφορές σε τηλεοράσεις και άλλα μαραφέτια. Γέμισε η Ευρώπη από Έλληνες τουρίστες και οι εθνικοί δρόμοι μποτιλιαρισμένους αστούς που τραβάγανε στα εξοχικά τους για τριήμερο weekend. Τις καθημερινές πάλι, όταν αυτά δεν έπαιζαν, τότε θριάμβευε ο καναπές, όπου ο κάθε νεοέλληνας βόλευε την κορμάρα του για να αποχαυνωθεί μπροστά στο «κουτί». (για τον καναπέ και το χαζοκούτι μέχρι την συγκέντρωση γονέων και κηδεμόνων που συγκαλούσε ο γυμνασιαρχης είχες χεσμένη, δικέ μου - αδιαφορούσες για την "πρόοδο" του παιδιού σου, μεγάλε)




 Και χάσαμε την ταυτότητα και τον παράδεισό μας, που δεν ήταν τίποτε άλλο από την ανθρώπινη επικοινωνία και την αλληλεγγύη προς τον γείτονα. Σχεδόν αλλαγή DNA. Χωρίς πειράματα μέσ’ το κορμί μας… Χωρίς αίμα και βιαιότητες. Η τριφηλή ζωή, το πλαστικό lifestyle, τα νέα πολιτικά ήθη κατευθείαν στο μυαλό και τις συνειδήσεις μας από τις τηλεπερσόνες και τα τηλεκούτια. Και σήμερα έχουμε τα ανθρωπάκια που γονατίζουν ότι κι αν τους κάνουν (shock doctrine), τους μαλάκες που είναι έτοιμοι με ένα τρικ «αλά Παπαδήμος» να αποπροσανατολιστούν. Στην χθεσινή Γενική Απεργία (1η Δεκέμβρη του 11), έχασκε σχεδόν άδεια η πλατεία μπροστά από το νεοκλασικό της ΓΣΕΕ, όταν τίποτα δεν άλλαξε από τον Οκτώβρη και δώθε, και όταν τίποτα δεν πρόκειται να γίνει καλύτερο στο μέλλον. Και είμαστε τόσο πια ηθικά λιωμένοι, που ξεστομίζουμε κείνο το «έλα μωρέ με το λαμόγιο τον Παναγόπουλο». Και καλά μου δεν εμπνεόμαστε. Γι’ αυτό κάτσαμε σπιτάκι μας ή στον καφενέ. Αλλά, σκέφτομαι, ότι στο ποδόσφαιρο όταν δεν έχεις έναν Lionel Messi να σου κάνει παιχνίδι, τότε αναγκαστικά χρησιμοποιείς τον Τοροσίδη, τον οποίον πολύ απλά προσπαθείς να τον ενισχύσεις ψυχικά. Αυτόν έχεις, με αυτόν παίζεις. «Ελά ρε παιχταρά, μην κωλώνεις. Έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς»… Γιατί αλλιώς η ήττα της κοινωνίας δεν θα μείνει στα λογικά επίπεδα, αλλά θα μιλάμε για συντριβή με «εφτάρα» και βάλε. Οπότε εκτός από τα σώβρακα θα χάσουμε και τον «καναπέ» (κι αυτό φαντάζομαι κανείς δεν θα το αντέξει)...

apo 1klikaristera