«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΛΟΥΝ». Μαρτυρίες των φυλακισμένων παιδιών από την Συμμορία των “locos” στην Χίο.

Με μεγάλη συγκίνηση αλλά και προβληματισμό, παρακολούθησα την Πέμπτη το βράδυ το δεύτερο (θυμηθητε το αρθρο για το πρωτο μερος) μέρος αυτής της ιστορίας, στην εκπομπή «ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ»

Συγκίνηση γιατί είδα παιδιά ανήλικα, μέσα στις φυλακές και προβληματισμό γιατί ξέρω ότι σε λίγο καιρό όλα αυτά θα ξεχαστούν.

Η Μαίρη 17 χρονών, έκλαιγε και γελούσε ταυτόχρονα. Την μία έβριζε τους «μπάτσους» και την άλλη
τον εαυτό της. Το όνειρό της είναι να μπει στο Πανεπιστήμιο. Ο μεγαλύτερος της φόβος; η φυλακή.

Ο Κώστας, μόλις 15 ετών αγαπάει την ραπ μουσική. Κοιτάζει τον ουρανό από το προαύλιο της φυλακής και αναπολεί την Χίο.

Ο Χάρης, 20 ετών, ζητάει μια δεύτερη ευκαιρία για να τελειώσει τις σπουδές του. Αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, θα διάλεγε τις παρέες του με διαφορετικό γνώμονα.

Τι είναι άραγε σωστό και τι λάθος; Θα βγουν καλύτεροι πολίτες αυτά τα παιδιά μέσα από τις φυλακές; Και αν ναι, με ποιόν τρόπο; Υπάρχουν εκεί μέσα ειδικοί για να τους βοηθήσουν; Είναι κατάλληλες αυτές οι φυλακές για ανήλικα παιδιά;

Ο Κώστας το πρώτο πράγμα που αντίκρισε μόλις μπήκε στις φυλακές, ήταν ένας άγριος ξυλοδαρμός μεταξύ των κρατουμένων. Η Μαίρη θυμάται την μέρα που τους πιάσανε: “όλοι κλαίγανε και χτυπιόντουσαν. Μας βάζανε να παίξουμε μπουνιές μεταξύ μας, λέει”

Ο πατέρας μιας κοπέλας που φυλακίστηκε είπε: “ το ότι την πιάσανε ήταν θείο δώρο για μας. Μετά από πολύ καιρό μας είπε πάλι Σ’αγαπώ”.

Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι έναν άρρωστο τον πας πρώτα στο νοσοκομείο για να γίνει καλά. Και αυτά τα παιδιά είναι άρρωστα από τα ναρκωτικά. Και για να μην αρρωσταίνουν τα παιδιά μας και φτάνουμε σε αυτές τις τραγικές καταστάσεις, πρέπει επιτέλους η Κοινωνία μας να ξυπνήσει και να δράσει. Η σιωπή δεν είναι λύση. Η ενημέρωση (ειδικά από τα σχολεία), ίσως να βοηθούσε….


Απο: Μίχου Θεανώ

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ