Παραβλέπουν δηλαδή την συνέπεια της κυβέρνησης που καθώς άρχισε να υλοποιεί, από την πρώτη μέρα, κατα γράμμα τις εξαγγελίες- πρόγραμμα, άνοιξε έναν πόλεμο στον οποίο συγκροτήθηκαν για σύγκρουση δύο στρατόπεδα και συγκρούστηκε δίχως να κάνει πίσω, και ας έχασε την μάχη.
Κάποιες δυνάμεις διάλεξαν να μην στρατευτούν, να μην πολεμήσουν και αδιαφορώντας για το επίδικο, προτίμησαν τον βερμπαλισμό, την υπερβολή, την δημαγωγία και με τον φόβο της ευθύνης προτίμησαν το περιθώριο, την μη συνεργασία, δίνοντας στον αντίπαλο το προβάδισμα (με 2,7% διαφορά, η νδ κυβέρνησε το ’12 ). Αυτή η πολιτική είναι ένα δείγμα σεχταρισμού και ταξικής αδιαφορίας και γιαυτό αυτοί και εμεις πρέπει να κρινόμαστε ως κόμμα και όχι ως λέσχη που έχει κάθε δυνατότητα για θεωρίες δίχως πράξη και πρόταση.
Τα λεγόμενα του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές, λοιπόν, μας οδήγησαν σε σύγκρουση με το αντίπαλο στρατόπεδο, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όσο αυτοί οι αριστεροί το παραβλέπουν αυτό, θα οδηγούνται, από το θυμικό και τον συναισθηματισμό,στην δίνη της σαχλαμάρας, του βολονταρισμού, της δημαγωγίας και θα περιθωριοποιούνται από τον λαό, την περιβόητη εργατική τάξη δίχως να μπορούν να συμβάλλουν θετικά στον πόλεμο που διεξάγεται, όχι γιατί είναι μικροαστοί, αλλά γιατί δεν έχουν συνείδηση της κατάστασης.
Ως ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ως κυβερνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είπαμε ούτε βήμα πίσω και έτσι ανοίξαμε τον πόλεμο. Χάσαμε μια μάχη, ηττήθηκε μια τακτική, αλλά όχι η στρατηγική. Η στρατηγική δεν κρίνεται τώρα και μάλιστα κατα την διάρκεια του πολέμου. Η ήττα οδήγησε δυστυχώς, κάποιους και κάποιες, σε άτακτη οπορτουνιστική αναδίπλωση και υποχώρηση στο ζήτημα της στρατηγικής και έτσι ανακάλυψαν την απεμπλοκή, την δραχμή, την διάλυση της ε.ε και τον σοσιαλισμό σε μια χώρα.
Η Στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο σοσιαλισμός (με δημοκρατία και ελευθερία) , αλλά δεν μπορεί να γίνει σε μια χώρα και μάλιστα με εχθρικό το εξωτερικό περιβάλλον και δίχως συμμαχίες. Επίσης σοσιαλισμός δεν είναι το μοίρασμα της φτώχειας, ούτε η κοινωνική διάλυση και η απουσία των ταξικών και κοινωνικών σχέσεων. Σοσιαλισμός, οπότε, δεν είναι το γεγονός, αλλά είναι μια διαδικασία με πολλά γεγονότα και αποτελεί κάτι πιο πλούσιο από ένα συμβάν καθώς αποκτάει διάρκεια μέσα στους ανταγωνισμούς και τις αντιφάσεις.
Λοιπόν στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο σοσιαλισμός και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κερδηθεί αναλόγως και το πεδίο της ανάπτυξης του, που λέγεται Ευρώπη αλλά και μεσόγειος. Στρατηγική μας δηλαδή είναι να αλλάξει όλη η Ευρώπη και αυτό δεν θα γίνει πατώντας ένα κουμπί, σε μία μέρα, αλλά σε πραγματικούς χρόνους και με την κάθε χώρα να την κυβερνάει η αριστερά που θα την αναδείξει ο λαός, η κοινωνία και να την επιλέξει λόγω της πρότασης της και της αξιοπιστίας της.
Η λαϊκή, ριζοσπαστική και δημοκρατική αριστερά αναπτύσσεται μέσα στα κοινά ευρωπαϊκά κινήματα αλλά και μέσα στα κινήματα της κάθε χώρας, καθώς αναδεικνύουν και καταδεικνύουν φίλους και εχθρούς για την υπεράσπιση των λαϊκών αιτημάτων.
Αυτό έγινε στην Ελλάδα με το κίνημα ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό, που έτρεχε σ όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, την προηγούμενη δεκαετία με την δημιουργία του ελληνικού και παγκόσμιου Φόρουμ. Έτσι πήρε ο Συνασπισμός την πρωτοβουλία, με άλλες ομάδες αριστερές, για την δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ.
Σ όλη την διάρκεια του κινήματος αυτού, τρέξαμε και ταράξαμε τον πλανήτη, διαδηλώνοντας ενάντια σε κάθε μία από στις συνθήκες της ε.ε. δημιουργώντας πολιτικές σχέσεις σε όλη την Ευρώπη. Όλες τις μάχες για τις συνθήκες, τις χάσαμε μία μία και ας καταφέραμε σε κάποιες να δημιουργήσουμε προσωρινό πρόβλημα και ας είχαμε μέχρι και ξυλοδαρμό, βία, συλλήψεις και νεκρό. Παρ’ όλα αυτά όμως δεν κάναμε πίσω στρατηγικά, δεν είπαμε ότι αφού χάσαμε μια συνθήκη ας σταματήσουμε τον αγώνα για να αλλάξει η Ευρώπη ούτε όταν ηττηθήκαμε σ όλες τις συνθήκες και δεν κάτσαμε να πούμε απεμπλοκή, έξοδο και δραχμή. Αντιθέτως καταλάβαμε ότι έχει πολλή δουλειά και σίγουρα απαιτεί και μια πολιτική απάντηση εκτός από την κοινωνική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με πρόταση ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών, προς όφελος του ελληνικού λαού και της Ευρώπης, ήταν και εξακολουθεί να είναι η πολιτική απάντηση στην στρατηγική της ενωμένης και σοσιαλιστικής Ευρώπης, που πριν να γίνει, θα πρέπει πρώτα να σταματήσουμε την νεοφιλελεύθερη πολιτική, την λιτότητα και αυτό σημαίνει αλλαγή των συσχετισμών.
Αυτή η στρατηγική, αυτή η πολιτική, δημιούργησε στρατόπεδα και τακτικές. Δημιούργησε οργανώσεις και ανέπτυξε θεωρίες και πρακτικές για να πλησιάσουμε και να δημιουργήσουμε τις συνθήκες των αλλαγών, των συγκρούσεων, των ανατροπών. Στην Ευρώπη ήμαστε οι δυνάμεις που εναντιωνόμαστε στην νεοφιλελεύθερη πολιτική, τον ρατσισμό, την λιτότητα, τον φασισμό και προκρίναμε τα κινήματα, την δημοκρατία και την πολιτική ενότητα της αριστεράς. Η αντίπαλη πλευρά είχε- έχει όλες τις δυνάμεις του κεφαλαίου, τις τράπεζες, τους διεθνείς θεσμούς της, τις δυνάμεις των μαζικών μέσων επικοινωνίας, τις εταιρίες που δουλεύουν οι διαμαρτυρόμενοι, οι φορείς και τα κόμματα τους. Από την σοσιαλδημοκρατία που υπέκυψε νωρίς μέχρι τους δεξιούς, συντηρητικούς και τους νεοφιλελεύθερους. Από την εκκλησία μέχρι την μαφία όλες οι δυνάμεις με τον τρόπο τους να δουλεύουν για την σταθερότητα του κεφαλαίου.
Στο ανάλογο στρατόπεδο, στην Ελλάδα, έχουμε τις τράπεζες, την διαπλοκή, την διαφθορά, το κεφάλαιο της ‘δημιουργίας’ και της ανάπτυξης, τα ΜΜΕ, την συκοφαντία και τους εκβιασμούς των μεγαλοεπιχειρηματιών, τους μαφιόζους, τους φασίστες, το μπλοκ των νεοφιλελεύθερων, την σοσιαλδημοκρατία, τους δήθεν φιλελεύθερους και την δεξιά με τα πεκινουά της. Μια ζωή στην λαμογιά, στην ρεμούλα και τον εκβιασμό, την καταστολή του κάθε δίκαιου αιτήματος.
Σ αυτό το πεδίο παλέψαμε ως ΣΥΡΙΖΑ και κερδίσαμε την πρώτη μάχη των συσχετισμών στο ελληνικό κοινοβούλιο. Όμως από το 2012 η αστική τάξη συντεταγμένα, απ ότι φάνηκε, κινήθηκε για να σώσει ότι σώνεται και για να στήσει τις παγίδες της σε θεσμούς και οικονομία, για την περίπτωση του ερχομού της αριστερής κυβέρνησης. Με τρομοκρατία προς στον λαό και τους εργαζόμενους, με συκοφαντίες για την αριστερά και λοιδορώντας τον εκπρόσωπο της, τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, η αστική τάξη έκανε εκλογές και τις έχασε πριν ένα επτάμηνο, αλλά δίχως να παρατήσει τα όπλα της.
Πρώτη φορά αριστερά, αλλά όχι αυτοδύναμη. Η συγκυρία δύσκολή αφού η κρίση διέλυσε κάθε κοινωνικό ιστό αφήνοντας πίσω της χιλιάδες νεκρούς από αυτοκτονίες και τον αποκλεισμό, την φτώχεια. Διαλυμένα νοσοκομεία, σχολεία, νοικοκυριά. Μέσα σ αυτήν την κατάσταση ξεκίνησε η κυβέρνηση από την πρώτη μέρα για να τα αλλάξει όλα, υλοποιώντας το πρόγραμμα της. Με αλλαγές στις φυλακές, επαναπρόσληψη όλων των εκπαιδευτικών που απολύθηκαν, μεταναστευτικό και χαρτιά για την ιθαγένεια και με προτεραιότητα τους μη έχοντες, τους γονατισμένους, τους φτωχούς και μετά στους έχοντες κάτι τι , τους μικροαστούς και μικρομεσαίους. Μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση, που δεν την ζουν όλοι, και μέτρα ανακούφισης για αυτούς που την ζουν δύσκολα.
Πρώτη φορά αριστερά και συστάθηκε από τις πρώτες μέρες υπουργείο καταπολέμησης της διαφθοράς και έθιξε το κεφάλαιο που απο αλαζονεία ένα κομμάτι της έφτασε στην φυλακή και στα πρόστιμα.
Μέσα σ αυτην την κατάνυξη ξεκίνησαν και οι πραγματικές διαπραγματεύσεις, ο πόλεμος των θεσμών και των τραπεζών. Από δω και πέρα τα στρατόπεδα γίνανε ακόμα πιο σκληρά, πιο διακριτά αλλά και πιο ευάλωτα. Από την στιγμή που σκλήρυναν τα πράματα και άρχισαν να θίγονται συμφέροντα δισεκατομμυρίων όπως και το μέλλον του νεοφιλελευθερισμού, άρχισαν και οι επιθέσεις των θεσμών κλείνοντας τους δρόμους συνεννόησης, δείχνοντας την άτακτη έξοδο και το καθολικό κούρεμα καταθέσεων των ‘ελληνικών΄ τραπεζών.
Το δίλημμα αντικατέστησε την δημοκρατία και ένα πραξικόπημα τραπεζιτών- θεσμών άλλαξε όλο το σκηνικό, αναγκάζοντας μας να κάνουμε μετά το ‘ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω’, ώστε να μην οδηγηθούμε σε κατάσταση Κόσοβου ή Βουλγαροποίησης. Αυτό φυσικά κάποιοι το θέλουνε γιατι αδιαφορούν για την περιπέτεια ζωής και θανάτου των φτωχότερων στρωμάτων, θέλοντας να επενδύσουν στην δραχμή και την καταστροφή. Αυτό δεν είναι φαντασία αλλά η πραγματικότητα που οδηγήθηκαν όσες χώρες χρεοκόπησαν και δεν είχαν μισθούς και συντάξεις να πληρώσουν, αλλά δεν είχαν ούτε και καύσιμα για να κινηθεί η κοινωνία. Εδώ δυστυχώς φάνηκε και η αναντιστοιχία στελεχών και ομάδων να αντιμετωπίσουν και να ερμηνεύσουν την κατάσταση και άρχισαν οι παλινωδίες με κάποιες δυνάμεις στην αριστερά και εντός του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετούν μια αντιπολιτευτική τακτική απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, στην κυβέρνηση, στην διαπραγματευτική ομάδα, στον Πρωθυπουργό.
Αριστεροί που πνίγηκαν στην ομοιότητα των δομών και δεν κατάφεραν να διακρίνουν τις διαφορές που όσο μικρές και να είναι ή μεγάλες, κάνανε την ρωγμή και οδηγούν την ιστορία σε άλλη πορεία. Δεν κατάφεραν να διακρίνουν ότι οδηγηθήκαμε σε μια συμφωνία όχι εθελόδουλα όπως οι προηγούμενοι, αλλά από την πίεση της ήττας, από μια μάχη και έχουμε μπροστά μας έναν πολύχρονο και σκληρό πόλεμο. Θέλαμε να τα αλλάξουμε όλα με την μία και να νικήσουμε την αστική τάξη με την πρώτη μας κίνηση, όμως δεν τα καταφέραμε και αυτή η απογοήτευση δεν επιτρέπεται να μετατρέπεται σε ήττα της στρατηγικής καλώντας σε έξοδο από την ε.ε. και δραχμή ενώ δεν έχεις τις συνθήκες για να το πράξεις ακόμα και αυτό, ούτε οπορτουνίστικα να ζητάς να πέσει η κυβέρνηση ζητώντας απεμπλοκή της συμφωνίας ενώ δεν έχεις άλλη πρόταση και καταλήγεις στην δραχμή.
Ηττηθήκαμε στην τακτική, όχι γιατί δεν το χειριστήκαμε σωστά, αλλά γιατί οι εχθροί έχουν ακόμα όλους τους θεσμούς και τις τράπεζες και πάνω απ’ όλα έχουν συσχετισμούς κυβερνήσεων. Ηττηθήκαμε σε μια μάχη και σ αυτήν την περίπτωση δεν λιποτακτούν οι δυνάμεις, δεν παραδίνουμε την διαχείριση της ήττας στον εχθρό ακόμα και αν πρόκειται να σώσουμε μόνο μία καρφίτσα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπορεί να έχασε μια κίνηση αλλά κέρδισε μια ρωγμή στην Ευρώπη και ανέβασε το δημοκρατικό σθένος του λαού μας. Η λιτότητα έχει μπει στο στόχαστρο των περισσότερων και η δημοκρατία εντός της Ευρώπης έχει γίνει το δικό μας όπλο που θα κερδίσει τους λαούς που παρακολούθησαν τον πόλεμο αυτόν, δεν είναι με την λιτότητα και κατάλαβαν αρκετά ώστε να μην είναι η Ευρώπη από δω και πέρα αυτό που ήταν.
Η συμφωνία που επιβλήθηκε δεν είναι δίχως δυνατότητες και η κυβέρνηση ακολουθεί προσωρινά την τακτική της αντιστάθμισης με μετακύλιση βαρών. Δημιουργεί έναν κοινωνικό ιστό για τα χαμηλά εισοδήματα, αναβαθμίζει τις υπηρεσίες και εκτός από το οικονομίστικο βραχνά έχει την δυνατότητα στην τετραετία , να κάνει θεσμικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που δεν πρόκειται να τις κάνει η δεξιά με τα άκρα της. Η διαχείριση μιας υποχώρησης θα μετατραπεί σε ανάχωμα για τα χειρότερα και αυτό απαιτεί λαϊκή ενότητα με την κυβέρνηση ώστε να δημιουργηθεί ένα πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα πλειοψηφικό που θα διαχειριστεί την παραγωγική ανασυγκρότηση χτυπώντας παράλληλα το παλιό καθεστώς της διαφθοράς, της διαπλοκής, του γρήγορου πλουτισμού, της κοινωνικής αδικίας και θα έχει την επιμονή και την υπομονή να συντονιστεί με τις υπόλοιπες χώρες που μπαίνουν και αυτοί σε πορεία αλλαγών, είτε με την ήπια λιτότητα του Κάμερον είτε με την Ισπανία των Podemos, την Γαλλία, την Αυστρία, την Ιταλία…
Υπάρχει το ηθικό πλεονέκτημα στην κυβέρνηση, και αυτό κρατάει τον λαό δίπλα της, γιατί ο κόσμος καταλαβαίνει ότι μπορεί να έχει δυσκολίες μπροστά του με την συμφωνία αλλά για πρώτη φορά ξέρει ότι όλα γίνονται για καλό σκοπό και με την κυβέρνηση σύμμαχο θα τα καταφέρουν να σταθούν όρθιοι και δεν θέλουν να ξαναγυρίσουν στους προηγούμενους, αντιθέτως γνωρίζουν ότι ήρθε η ώρα να δούνε το παλιό πολιτικό καθεστώς να εξαφανίζεται.
Ο λαός γνωρίζει ότι υπάρχει μια νέα δυνατότητα στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο και δεν θέλει να χαθεί αυτή η ευκαιρία γιατί κάποιοι από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ με την άρνηση τους να ψηφίσουν την συμφωνία θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση. Ο λαός εμπιστεύεται την κυβέρνηση γιατί ξέρει ότι η αριστερά, όσα λάθη και να έχει κάνει, είναι τίμια και καθαρή δύναμη και είναι με τον λαό ακόμα και όταν χάνει ή δυσκολεύεται. Γιαυτό δεν δικαιολογεί την μειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ που λειτουργεί με το θυμικό και λιποτακτεί μπρος στα δύσκολα και, με ιδεολογήματα και δίχως πρόταση εφικτή, υπονομεύει την προοπτική.
Σε λίγες μέρες θα κατατεθεί η συμφωνία με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς στην ελληνική βουλή και αυτό αν δεν το αντιμετωπίσουμε με πολιτικό κριτήριο θα επικρατήσουν οι ιδεοληψίες και οι μικροαστικοί δισταγμοί που δεν βλέπουν την δυναμική της κατάστασης, εντός των δυσκολιών και την δυναμική μέσα στα επόμενα χρόνια. Κοιτώντας κοντόφθαλμα και δημαγωγικά απλά απομακρύνεσαι απο τον στόχο, τον σκοπό, την στρατηγική και η κυβέρνηση έδειξε ότι δεν θυσιάζει την δυνατότητα για χάρη των δημόσιων σχέσεων των συνιστωσών, ούτε όμως και για χάρη του παλιού πολιτικού καθεστώτος που συνηγορεί στα σχέδια της παρέας των νεοφιλελεύθερων του Σόιμπλε που επενδύει στον διαμελισμό και στην διάλυση της Ε.Ε.
Θα νικήσουμε γιατί υπηρετούμε το καλό και, με ευγενή κίνητρα τον λαό, όσο και αν οι ομοιότητες κάνουν κάποιο κόσμο να θεωρεί ότι η κυβέρνηση αυτή είναι όπως η προηγούμενη.
Νίκος Καρανίκας
5ο διαμέρισμα Θεσσαλονίκης ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου