Μιλώντας με φίλους και γνωστούς,όλες αυτές τις μέρες απο τις εκλογές και μετά, διαπιστώνω την κοινή αποδοχή αλλά και στήριξη προς το κόμμα του κ.Μιχαλολιάκου.
Οκαθένας έχει να προτάξει τους δικούς του λόγους που λίγο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους.
ΔΕΝ είμαστε Χρυσαυγίτες,ΔΕΝ είναι Ναζιστές,ΔΕΝ έχουν κακές προθέσεις(λίγο τα δόντια θα τους τρίξουν ,αντε και κανένα χαστουκάκι),ΔΕΝ υπήρξαν οι φούρνοι στά στρατόπαιδα συγκέντωσης,ΔΕΝ,ΔΕΝ,ΔΕΝ....
Η κοινή συνιστώσα όλων,η πεποίθηση οτι τα "μαυρομεταλάδικα" παιδιά,θα "καθαρίσουν" στη βουλή,για οτι κακό και άδικο υποστήκαμε τα τελευταία 30 χρόνια απο τους επαγγελματίες του είδους.Και δεν μπορώ να μην τρομάζω με την ιδέα οτι οι λαοί που ξέχασαν την ιστορία τους ,η τιμωρία τους είναι οτι η ιστορία επαναλαμβάνεται
Βλέπω σήμερα τοτα δημοσιεύματα για το δαχτυλίδι της Κ.Μιχαλολιάκου,με τον σιδηρούν σταυρό και νομίζω οτι θα δώ σκηνές απο ταινία του Ταραντίνο προσεχώς....
Βλέπω τον "Καραϊσκάκη" έτοιμο να ξεχυθεί παρέα με τον Αη Γιώργη και να σκοτώσουν τον Δράκοντα,ο ένας καβάλα στ άλογο και ο άλλος στην τσόπερ...
Και τρομάζω
Και φοβάμαι τις καλές προθέσεις.
Φοβάμαι την ανοχή μου...
Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές και δεν ύψωσα την φωνή μου,για τι δεν ήμουν κομμουνιστής.
Μετά ήρθαν για τους σοσιαλιστές και δεν ύψωσα την φωνή μου,γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής.
Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές και δεν ύψωσα την φωνή μου,γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους και δεν ύψωσα την φωνή μου,γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Τέλος ήρθαν για μένα και δεν είχε μείνει κανείς να υψώσει την φωνή του.
Μάρτιν Νιμέλερ (πολέμιος του ναζισμού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου