Οι ουρανοί αγάλλονται. Χαίρετ'η φύση όλη.
Χριστούγεννα.
Εννιά χρονώ παιδί. Τους πήραν και το σπίτι. Τα πήραν όλα.
Η μαμά να κλαίει. Ο μπαμπάς απόμακρος και σκυθρωπός.
Σε μια αποθήκη.
Και το τρίχρονο να θέλει τα παιχνίδια του.
Έξω λένε τα κάλαντα. Παραμυθένια η μαγεία του χιονιού.
Στην κατσαρόλα αργοβράζουν τα πράσα με μυρουδιά λιόλαδου. Υπάρχει και ψωμί.
Εννιά χρονώ παιδί.
Οδυνηρό ανεξίτηλο μαρκάρισμα στην ψυχή.
Στη σκόνη του χρόνου θα συνέλθει.
Τώρα ζει και νοιώθει. Παγωνιά. Δεν έχει δικαιώματα. Δεν έχει τίποτα. Σιωπά. Τι να πει; Μήπως φταίει αυτός;
Και η μαμά να κλαίει. Και ο μπαμπάς απόμακρος. Και το μικρό να ζητάει.
Σωτήρης Τσιλίκας
Χριστούγεννα.
Εννιά χρονώ παιδί. Τους πήραν και το σπίτι. Τα πήραν όλα.
Η μαμά να κλαίει. Ο μπαμπάς απόμακρος και σκυθρωπός.
Σε μια αποθήκη.
Και το τρίχρονο να θέλει τα παιχνίδια του.
Έξω λένε τα κάλαντα. Παραμυθένια η μαγεία του χιονιού.
Στην κατσαρόλα αργοβράζουν τα πράσα με μυρουδιά λιόλαδου. Υπάρχει και ψωμί.
Εννιά χρονώ παιδί.
Οδυνηρό ανεξίτηλο μαρκάρισμα στην ψυχή.
Στη σκόνη του χρόνου θα συνέλθει.
Τώρα ζει και νοιώθει. Παγωνιά. Δεν έχει δικαιώματα. Δεν έχει τίποτα. Σιωπά. Τι να πει; Μήπως φταίει αυτός;
Και η μαμά να κλαίει. Και ο μπαμπάς απόμακρος. Και το μικρό να ζητάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου