Το ξεγύμνωμα της Χρυσής Αυγής έγινε στους δρόμους , εκεί θα έρθει και η τελειωτική νίκη της Δημοκρατίας.

συμπαρασταση χρυσαυγιτων Ευελπιδων

Παρακολουθώ από το πρωί του Σαββάτου τις δραματικές εξελίξεις που συμβαίνουν στην χώρα μας , το ξερίζωμα  του  φασιστικου μορφωματος της Χρυσης Αυγης ηρθε με τροπο αναπαντεχο για ολους και ήδη κυβέρνηση και ΜΜΕ πανηγυριζουν πάνω από το πτωμα του φασισμου μη μπορωντας να κρυψουν την διαθεση καπηλευσης του σωματος (ψηφοφορων) αυτου.

Δυστυχώς δεν μπορω να συμμεριστω την χαρα τους , αδυνατω να πιστεψω πως τελικά ηταν τόσο ευκολη η νικη.

Και όμως ολο αυτό το καλ(κ)οστημενο σκηνικό έχει ένα στοιχείο που πραγματικά είναι ελπιδοφόρο για τον αντιφασιστικό αγώνα και που αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της χαλκευμένης εικόνας που κάποιοι έστησαν όλο αυτό το διάστημα.

Είναι οι εικόνες λίγο μετά την σύλληψη όταν όλες οι φασιστοσελιδες καλούσαν τους «συναγωνιστές» σε αγώνα έξω από την ΓΑΔΑ , ακόμα και με sms που έγραφαν Η ΤΩΡΑ Η ΠΟΤΕ , 200-300 «συναγωνιστές» ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και το μήνυμα υπήρξε σαφές…..ΠΟΤΕ.

Είναι η σημερινή εικόνα έξω από την Ευελπιδων όταν στο κάλεσμα για συμπαράσταση στον φυρερισκο δεν μαζεύτηκαν πάνω από 50 άτομα , είναι αυτό που συζητιόταν σε όλες τις αντιφασιστικές συναντήσεις – συγκεντρώσεις , τα ποσοστά ανέβαιναν χωρίς όμως ποτέ να αποτυπωθούν σε επιχειρησιακό επίπεδο αναγκάζοντας το ναζιστικό κόμμα να καταφεύγει σε γνώριμες για αυτούς μεθόδους μίσθωσης μπράβων.

Θεωρώ λοιπόν απολύτως λογικό να δώσω τα συγχαρητήρια σε αυτή την κυβέρνηση που θελημένα η άθελα απομυθοποίησε την Χ.Α , δεν μπορώ όμως να παραβλέψω την ιστορική διαδρομή του φασισμού στην Ελλάδα και να προσπαθήσω να κάνω μια πρόβλεψη για το μέλλον , δεν μπορώ να εθελοτυφλώ απέναντι στα αίτια που ζέσταναν το Αυγό του φιδιού (κρίση) και για το ποιος ήταν αυτός (σύστημα) που το ανέσυρε στην επιφάνεια προς όφελος του.

Ίσως η καλύτερη ανάλυση που διάβασα αυτές τις ημέρες ή τουλάχιστον η πιο απλουστευμένη για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης απέναντι στην Χ.Α ήταν αυτή που παρομοίασε τα γεγονότα με το ανέκδοτο του Χότζα με τα γουρούνια.

«Ένας συγχωριανός του Χότζας παραπονιόταν :


- Το σπίτι, Χότζα μου, είναι πολύ μικρό και δεν χωράμε εκεί μέσα, εγώ, η γυναίκα μου, τα τέσσερα παιδιά μου και οι γονείς μου.
Τότε ο Χότζας, του λέει :
-  Βάλε στο σπίτι τα γουρούνια που έχετε στην αυλή.
- Μα, Χότζα μου, θα γίνει ακόμη χειρότερη η κατάσταση.

Ωστόσο, ο Χότζας επιμένει και ο συγχωριανός ακολουθεί την εντολή του .
Φυσικά τα πράγματα χειροτερεύουν και την επόμενη φορά που πηγαίνει στον Χότζα περιγράφει την κατάσταση με τα πιο μελανά χρώματα.

- Χότζα μου, πριν δεν χωρούσαμε να στρίψουμε, τώρα δεν χωράμε ούτε όρθιοι να σταθούμε.
- Ωραία, λέει ο Χότζας, τώρα βγάλε τα γουρουνια από το σπίτι.
Την επόμενη φορά που βρέθηκαν ο Χότζας ρώτησε το συγχωριανό του πώς είναι τώρα με το πρόβλημα του χώρου και ο συγχωριανός του , του απαντά περιχαρής:
- Τώρα, είμαστε μια χαρά, είμαστε πολύ άνετα στο σπίτι. Ο θεός να σε έχει καλά, σοφέ Χότζα».

Ήδη παρακολουθώ το ίδιο σύστημα να ετοιμάζει τους διαδόχους που θα αναλάβουν το ρόλο του σκιάχτρου για τον λαό και ενός «σοβαρού» εθνικιστικού κόμματος που θα συμπορευτεί μελλοντικά με μια ακόμα μνημονιακη κυβέρνηση.

 Συνεντεύξεις του σοβαρού Κ. Πλευρη σε εφημερίδες και T.V δείχνουν να προετοιμάζουν το έδαφος ενώ υπαρχουν φωνες για μια συμμαχία απο φασίστες δικηγόρους , καθηγητές κ.α , οι λούμπεν εθνικιστές επιτέλεσαν τον ιστορικό τους ρόλο και πλέον θα εξαφανιστούν σαν χρήσιμοι ηλίθιοι ενός συστήματος που δεν καταλαβαίνει πως αργοπεθαίνει.

Το τελειωτικό χτύπημα αυτού μπορεί να δοθεί μόνο «στην έδρα μας» , στους δρόμους με ενημέρωση , με αντίσταση , μέσα από συλλογικότητες , μέσα από αγώνες , μέσα από την αλληλεγγύη.

Μιχος Στεργιος